Çoğu kişiye ne basit gelir çocuklarının salıncağa binmesi...oysaki bizim için büyük bir mutluluktur.Hazelim ilk salıncağa babasının kucağında binmişti çünkü daha oturamıyordu(9 aylıktı) ve ilk deneme çok kötüydü.Uzun süre binemedik ondan sonra.
Salıncak denge ve baş kontrolü için çok iyi,artık yavaş yavaş alışmak gerekir diye benimle beraber sık sık binmeye başladı Hazelim.Sonra biraz biraz oturmaya başlayınca artık yalnız binebiliyor ve çok eğleniyor...tabi kaydırağı görürsek fikri hemen değişiyor.En büyük sorunda Hazel oturunca kayıyor olmasıydı salıncaktan ve bu sorunuda halı kaydırmaz ile çözüyoruz :) bu fikirde grubumuz üyelerinden çıktı.Sağolsunlar herşeyi paylaşıyorlar.Umutlarım çoğalıyor... oturamayan Hazelim artık salıncak biniyor ve o sallandıkça bendeki mutluluğu tarif etmem mümkün değil.Ne basit gelir çoğu kişiye alt tarafı salıncak derler...İşte bize öyle değil,o salıncakta umutlarımız var bizim.
babanın gözlüklere bittim :))
YanıtlaSilsalıncak bile ne kadar güzel bir aktivite. HEja salıncakdaykende ben hep umut dolu gözlerle bakarım oğluşa
tabiii babamiz cok marjinaldir :))) tatilde beraber binerler isallah :)
YanıtlaSil