Hazeli ilk kucagima aldigimda dunyam durmustu sanki.Zaman ve mekan kavraminin hicbir onemi yoktu o anda...Daha onu tutmayi bile beceremiyorken nasil onu koruyup buyutecektim.
Ama ben artik anneydim hemde cok ozel bir anne.Evet Hazel ozel bir cocuktu ve bunun verdigi zorluklarla yuz yuze gelmek,kabul etmek cok zorlu bir surec oldu.
Hazeli sevmek bu sureci atlatmamdaki en buyuk destek oldu.Ne olursa olsun onu kosulsuz sevmek,yaptiklari ve yapamadiklariyla sevmek,kendimi her seferinde o dipsiz kuyunun icinden cikartarak onu sevmek...sevmek.Anne olmak cok zordu ama bir o kadarda muhtesem bir sey.
Biz ozel annelerin cok daha zorlu bir yolculugu var.Bakislara ve sorulara aldirmadan yasamak,doktor doktor gezip care aramak,her umut avcisinin avi olmak,hayatin hep bir keskelerinde takilip kalmak,yavrunun cogu seyi yapamiycagini kabul etmek ve yasamak.....
Ama bizler bunuda atlatip bir gulus ile bile dunyalara kafa tutmayi becerebilen anneleriz.Ufak tefek sorunlara gulup gecen,hayatin bize sundugu nimetlerin en cok biz farkinda olan,herdaim sukreden...
Anne olmak yavrunuzun yapabildikleri ile mutlu olmak ve yapabilicekleri icin savas vermektir.Ona her daim destek olmak,hep yanindayim duygusunu ve guvenini ona vermektir.
Ilk baslarda isyan bayragini elinde tasiyan ben zamanla ne kadarda ozel oldugumu anladim.Hazelim ozeldi cunki...ve o bayrak git gide yerini baska seylere birakti;sabra,sevgiye,cabaya,umuta.Anne olmak herseye ragmen cok guzeldi cunki ve Hazel gibi bir yavrum oldugu icin cok sansliyim.Onun bana bakisiyla anliyorum ben, beni ne kadar cok sevdigini...soyleyemese bile.Ben her daim ona seni seviyorum demeyi hic ihmal etmiyorum...ve etmiycemde.
Anneler gunumuz kutlu olsun. Tum ozel annelere sevgiler...
